تجاوز به درک کودک از زندگی، روان، جسم، اخلاق، عواطف، شخصیت و احساس مالکیت کودک
چقدر واوژه ی"تجاوز" مشمئز کننده و منفور است. شاید شما هم وقتی این واژه را می شنوید، بلافاصله عمل زشت تجاوز جنسی به ذهن تان خطور کند. یا وقتی خبری حاکی از تجاوز جنسی به یک کودک یا نوجوان می شنویم، چقدر ناراحت شده و برای فرزندان خود احساس خطر می کنیم و سعی می نماییم هشدارهای مهم و ضروری را به آنها بدهیم. ولی آیا منظور از تجاوز، فقط تجاوز جنسی است؟ پاسخ منفی است. اگر چه برخی از والدین در مورد این معضل بسیار مراقب هستند، ولی باید دانست که انواع دیگری از تجاوز به کودک وجود دارد که گاهی به مراتب بدتر و خطرناک تر از تجاوز جنسی محسوب می گردد و عواقب و عوارض آن نیز گسترده تر و ماندگارتر خواهد بود. در این قسمت می خواهم به برخی از این شکل های تجاوز اشاره کرده و مثال های روزمره ای از آن را مطرح نمایم.
وارد خانه که می شوید می بینید دختر 5 ساله تان گریه می کند. با ناراحتی از او می پرسید :"دختر گلم چرا گریه می کنی؟" و او پاسخ می دهد:" چون عروسکم مریض شده" شما که تازه می فهمید او برای عروسک پارچه ای اش گریه می کند، می زنید زیر خنده و می گویید:"تو نباید برای عروسکت گریه کنی، عروسک که جون نداره"، بعد عروسکش را بر می دارید و آن فشار می دهید تا به کودک غمگین تان ثابت کنید که عروسک جان ندارد، پس مریض هم نمیشود و گریه کردن تو اشتباه است. این( تجاوز به درک کودک) از هستی و زندگی است.
وقتی نقطه ضعف کودک خود را پیدا می کنیم و سعی می کنیم با ایجاد حساسیت در وی، او را برنجانیم یا با او شوخی کنیم، به( روان )او تجاوز کرده ایم. مثلاً اگر کودک شما از چیزی بدش می آید، مدام نام آن را جلوی کودک ببرید و یا اینکه برای تنبیه کودک، روان او را نشانه بگیرید مثل این جمله که تو دیگه حق نداری با بچه ها بازی کنی، این تجاوز به روان کودک است. گاهی کودک در دنیای خودش مشغول بازی کردن است و نمی خواهد هیچ چیز تنهایی و خلوت او را به هم بزند، یک دفعه بدون توجه به حریم روانی کودک، او را از روی زمین برداشته و سر به سرش می گذاریم.
گاهی ما با واگذار کردن کارهای سنگین و خسته کننده به کودک، (جسم) او را مورد تجاوز قرار می دهیم. این که از کودک انتظار داشته باشیم در کارهای خانه به مادرش کمک کند اشکالی ندارد ولی اگر متناسب با توان و سن کودک از او انتظار نداشته باشیم، به جسم وی تجاوز کرده ایم. حتی وقتی از کودک می خواهیم هیجانات خود را تخلیه نکند، در واقع داریم به( جسم و روان کودک توامان )تجاوز می کنیم چون محدود کردن کودک وقتی نیاز به تخلیه ی هیجانی دارد، جسم او را نیز آزار خواهد داد.
